Afgelopen zaterdag was het 21 juni, de langste dag van het jaar, en de dag van het Nederlands Kampioenschap showdown 2025! De 10 hoogstgeplaatste dames en de 12 hoogstgeplaatste heren waren hiervoor uitgenodigd om uit te gaan vechten wie van hen zich Nederlands kampioen van 2025 mag noemen. Voor Cannonballs waren dat: Iris en Marrit bij de dames en Gijs bij de heren. Verder was ook Alwin aanwezig als scheidsrechter.
Dus trokken de Cannonballs weer naar Amsterdam, waar de wedstrijden al om 10.00 uur zouden beginnen. Van tevoren waren we een beetje bevreesd voor grote drukte in de treinen, want het NK viel samen met het grote Festival op de Ring ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de stad Amsterdam. Maar die vrees bleek ongegrond, want toen de trein om 7.05 uur uit Assen wegreed, was hij nog niet eens half gevuld.
Dames
Marrit
De dames waren in twee poules van vijf speelsters ingedeeld. Marrit was ingedeeld in poule B, en dus had ze pas om 10 .30 uur haar eerste wedstrijd, en wel tegen Evelyn van den Berg. Maar ondanks het extra kopje koffie dat ze aan de bar had kunnen drinken, wilde het niet echt vlotten in deze wedstrijd, ze verloor met: 1-12 en 6-11. Vervolgens trof ze Helma van der Boom, die dit jaar al haar twintigste NK speelde. Ook tegen Helma kon Marrit het helaas niet winnen en ze verloor met: 4-12 en 3-12. Hierna had Marrit weer een zware wedstrijd want ze trof Marjoke de Wit. Maar Marrit begon langzaam beter in haar spel te komen en ze wist het Marjoke, die vorig jaar nog de tweede plaats pakte op het NK, nog heel lastig te maken. Uiteindelijk kwam ze net wat te kort om de wedstrijd te winnen, maar deze standen liegen er niet om: 12-10, 11-14 en 1-11. Tot slot trof Marrit nog Karin Pelles en deze wedstrijd won ze glansrijk met 11-6 en 11-4. Dankzij dit resultaat eindigde Marrit op de vierde plaats in haar poule en moest ze gaan spelen voor plaats 7 of 8. In die wedstrijd trof ze Loes van der Velden. Deze laatste wedstrijd wist Marrit ook te winnen, en wel met: 11-8 en 12-7. Hiermee is Marrit op de zevende plaats geëindigd, net als vorig jaar.
Iris
Iris zat in damespoule A en mocht dus gelijk om 10.00 uur aan de bak. Haar eerste tegenstander was Darmi Martosoewondo, maar deze Rotterdamse kon het geweld van Iris niet bijbenen: 11-4 en 12-10 was de eindstand. Hierna mocht ze het opnemen tegen Anne Keizer. Deze speelster van Amsterdam heeft zich de laatste paar seizoenen sterk verbeterd en ze maakte het Iris dus ook absoluut niet makkelijk. Sterker nog: Iris moest het afleggen en ze verloor met: 12-5, 6-11 en 10-12. Vervolgens trof Iris Loes van der Velden, en die wedstrijd verliep een stuk soepeler voor Iris: 12-0 en 12-6. Tot slot wachtte nog Marthe de Kruif, de Nederlands kampioen van 2024. Op het kersttoernooi van ZTTV afgelopen december trof Iris haar ook al, en toen won Iris in een marathonpartij die 53 minuten duurde en die in de derde set tot 10-10 ging. Ook deze keer werd het een 3-setter, maar helaas voor Iris viel hij deze keer de andere kant op: 5-12, 11-9 en de laatste set moest weer op 10-10 beslist worden. Helaas scoorde Marthe dit keer het beslissende doelpunt voor 10-12. Nu had Iris nog een plaatsingswedstrijd tegen Evelyn van den Berg voor de vijfde of zesde plaats. Ook dit werd een lange partij waar de scores dicht bij elkaar lagen. Maar Iris wist hem te winnen met: 12-4, 11-14 en 11-7. Hiermee is Iris als vijfde geëindigd.
Heren
Gijs
De heren waren in twee poules van zes spelers geplaatst, en dus had ik een wedstrijd meer dan de dames. In mijn eerste wedstrijd trof ik Achmad Martosoewondo. Dit werd gelijk een 3setter, die ik helaas verloor met: 9-11, 12-4 en 9-11. Vervolgens trof ik Max den Enting. Tegen hem ging het al beter en ik won met: 12-10 en 11-7. Daarna wachtte de winnaar van het NK 2024: Twan Kruis. Het niveauverschil tussen mij en Twan is wat te groot en dat zie je ook wel terug in de uitslag: 4-12 en 4-12 voor Twan. Saillant detail: de scheidsrechter had de uitslagen verkeerdom ingevuld (dus Gijs wint van Twan), waardoor ik een tijdje bovenaan de poule stond. Twan kwam even later naar me toe met de vraag hoeveel ik de scheidsrechter had betaald voor die streek. Niet genoeg blijkbaar, want de wedstrijdtafel draaide de scores na een tijdje weer terug. De volgende partij was tegen Stefan van Loenen. Maar aangezien deze te laat kwam, won ik bij verstek. Tot slot trof ik nog Dennis, het kanon uit Heino, Blankenvoorde. Dit was een cruciale partij voor mij want op dat moment stonden Dennis en ik beide met twee punten op respectievelijk plaats twee en drie in de poule. De winnaar van onze wedstrijd zou dus tweede worden en doorgaan naar de halve finales, iets wat mij nog nooit gelukt was. Maar Dennis had zijn goede vorm al laten zien door eerder op de dag te winnen van Stefan, dus ik was al beducht voor een zware partij. En dat werd het ook. Dennis speelde heel solide en won de eerste set overtuigend met 5-12. Daarna ging mijn spel beter lopen en ik won de tweede set met: 12-6. In de derde set leek het een herhaling van de tweede set te gaan worden, want ik kwam al snel voor met 10-4. Maar voor Dennis was dit net zo’n belangrijke pot als voor mij en hij gaf niet op. Hij knokte zich nog helemaal terug tot 10-9. Uiteindelijk maakte ik het winnende doelpunt en won de set en daarmee de wedstrijd met: 12-9. Nu mocht ik voor het eerst in mijn carrière de halve finale van het Nederlands kampioenschap spelen, en wel tegen Jeroen Tulp. Hij speelt net zo solide als Twan en hij was vandaag ook nog eens nagenoeg foutloos. Ik had weinig in te brengen en verloor de wedstrijd, die vanaf dit moment als best-of-five werd gespeeld, met: 1-11, 1-11 en 3-12. Toen restte mij nog de bronzen finale voor plaats drie of vier. In deze wedstrijd trof ik Arash Hatamy. Het werd een zwaarbevochten wedstrijd waarin we alle vijf sets nodig hadden om uit te maken wie de beste was. De uitslagen: 12-9, 3-11, 5-12, 7-11 en 9-11. Ondanks dat ik het erg jammer vond dat ik geen podiumplaats kon pakken, ben ik toch tevreden met mijn vierde plaats: voor mij het beste resultaat ooit op een Nederlands kampioenschap.
Buiten schijnt de zon
Na de prijsuitreiking dronken we nog snel een drankje aan de bar, waarna we al snel weer aanstalten maakten om huiswaarts te keren. We namen voor de zekerheid de trein via Duivendrecht om de ergste drukte te ontlopen, en dat betaalde zich uit, want we hadden een heerlijk rustige trein terug richting het noorden. Moe, warm, maar voldaan keerden we terug naar Assen. Namens Cannonballs willen we de showdowncommissie en Gehandicaptensport Nederland bedanken voor een sportief en goed georganiseerd showdownseizoen 2024-2025 en we zijn er volgend seizoen gewoon weer bij!
