Inleiding
Op vrijdag 8 december waren de Cannonballs met een kleine afvaardiging bij Dow Delfzijl om daar te laten zien wat onze mooie sport is. Dow Delfzijl is een productielocatie van Dow Chemical, een van de grootste chemiebedrijven ter wereld. Onze Alwin werkt bij Dow Delfzijl en door zijn enthousiaste verhalen over de sport werd het bedrijf nieuwsgierig en nodigde ons uit om een demo te geven. En aangezien wij altijd wel te porren zijn voor een demo, trokken we op vrijdagochtend naar het hoge noorden. Maar niet voordat we bij Bouwman Aanhangwagens Assen een mooi wagentje hadden gehuurd voor het transport van onze showdowntafel.
Door de sneeuw naar het noorden
Na een ritje van een klein uur door een besneeuwd Gronings landschap kwamen we aan op de site van Dow. Daar werden we eerst ingecheckt en kregen we een bezoekerspas, waarna we het terrein op mochten. We parkeerden de auto en aanhanger en zetten de tafel op. Maar voordat we aan de demo begonnen, kregen we eerst nog een lekkere lunch aangeboden van Dow. Ja, een demo geven is echt heel vervelend, hoor.
Uitleg over showdown
Na de lunch druppelden de medewerkers van Dow Delfzijl binnen. Er was eerst gelegenheid om informeel wat te kletsen en elkaar te leren kennen. Daarna begon de echte demo met het laten zien van ons filmpje van RTV-Drenthe. Dit was ook de eerste keer dat Alwin het filmpje zag, nu kon hij er eindelijk niet meer omheen om zichzelf terug te zien. Na het filmpje gaven Gijs en Iris een uitgebreide uitleg over showdown: wat is het, hoe is het ontstaan, hoe speel je het, et cetera. Na de presentatie was het tijd voor wat actie en Gijs en Iris namen hun mepmateriaal ter hand en met Alwin als scheids speelden zij een set.
Spelers klaar? Meppen maar!
Het doel van een demo is natuurlijk om mensen kennis te laten maken met de sport, en hoe kan dat beter dan door ze het zelf te laten doen? Gewapend met de brillen, handschoenen en batjes uit de demotas van SVCA mochten de medewerkers van Dow ook een lekker potje meppen, en dat viel ze nog niet mee! Voor de mensen die niet aan tafel stonde waren er planken met kaas en worst, dus ook het wachten was niet onaangenaam. Ondertussen werden er talloze vragen aan ons gesteld door de geïnteresseerde medewerkers en de tijd vloog voorbij. Om 14.30 uur zat het erop en was het tijd de tafel weer in te laden en terug naar Assen te rijden.
